Harry Mulisch is zaterdagnacht 30 oktober 2010 in zijn huis in Amsterdam overleden. Hij was al een tijd ziek. Mulisch werd 83 jaar. De schrijver gold als een van de drie belangrijkste naoorlogse schrijvers waartoe ook Willem Frederik Hermans en Gerard Reve horen. Mulisch werd in 1927 in Haarlem geboren. Zijn vader was Oostenrijk-Duitse militair die na de Eerste Wereldoorlog naar Nederland emigreerde. Zijn moeder was de dochter van een joodse bankier uit Frankfurt am Main, die met het gezin na de Eerste Wereldoorlog eerst naar Vlaanderen en daarna naar Nederland emigreerde.
In 1971 trouwde Mulisch met kunstenares Sjoerdje Woudenberg; ze kregen twee kinderen. Sinds 1989 woonde hij samen met Kitty Staal, met wie hij een zoon kreeg. Toen hij jong was, wilde hij helemaal geen schrijver worden, maar chemicus. Van lieverlee ‘overwon’ het schrijverschap: Mulisch laat een indrukwekkend oeuvre na en zijn werk is onmisbaar op de boekenlijst van iedere middelbare scholier. Hoofdthema in zijn werk is de oorlog. Zelf zei hij: ‘Ik ben de Tweede Wereldoorlog’. Veel werken gingen over deze tijd, zoals ‘Het stenen bruidsbed’ over het bombardement van Dresden en ‘De aanslag’, in 1986 verfilmd en goed voor een Oscar. Zijn 900 pagina’s dikke ‘De ontdekking van de hemel’ werd in 2007 uitgekozen tot beste Nederlandtalige boek aller tijden. Mulisch is de meest vertaalde schrijver uit de geschiedenis van de Nederlandse literatuur: zijn boeken zijn in meer dan dertig talen te koop. In 2006 werd een planetoïde naar hem vernoemd. De auteur reageerde: ‘Nu ben ik in de hemel. Zelfs Nobelprijswinnaars worden vergeten, maar hemellichamen niet.’ Dat was de prijs die in zijn leven ontbrak in zijn welgevulde prijzenkast.
Lees ook:Zaterdag begrafenis Harry Mulisch in Amsterdam
Lees ook:‘De Aanslag’ van Mulisch als toneelstuk in première
Lees ook:Literair Festival Harry Mulisch
Lees ook:Harry Mulisch Festival – Harry!
Lees ook:Amsterdam krijgt Harry Mulisch Museum
Over Harry Mulisch wil ik eigenlijk niet veel kwijt. Ik heb zijn boek “De aanslag” als tiener gelezen in de jaren ’80 maar kon er niet echt veel wijzer worden daaruit. Ik wist via informatie van Thomas Leeflang dat Mulisch een groot liefhebber was van Laurel & Hardy, de Dikke en de Dunne, en dat hij joods bloed had kon ik aan zijn gezicht wel zien. Zijn boek met als titel “De ontdekking van de hemel” (dat ik overigens nooit heb gelezen) is voor Mulisch nou zeer letterlijk opgegaan want hij is daar, na 83 jaar te hebben geleefd op de Aarde, naartoe vertrokken en heeft het terecht ook verdiend!
De Grote Drie… Nou ja, op z’n Madurodam’s dan. Ze zijn keurig in volgorde heengegaan, de grootste matroos voorop, de scheepsknecht met kapiteinsdromen als laatste. Wel een onderhoudende cabaretier in de Goed-Madurodamse traditie. Moge zijn energie het Heelal verder in stand houden…
Zompige bodems, vlakke polders en vermomde benepenheid verhinderen via genetische overdracht dat in Madurodam Calvino’s, Greene’s, Celine’s, Marai’s of Nabokov’s tot geboorte komen. Geluk is gevaarlijk, schreef een van onze dichters al. Niettemin, lui en slaafs journaille, lees eens Nooteboom of Schneider (Springer)! En kom eindelijk eens met een nieuwe Drie… Twee, of Vijf…