Rond de jaarwisseling is carbidschieten op sommige plekken in het noorden, oosten en zuiden van ons land traditie (2012: klik hier). Het is een oud gebruik, knallen produceren met melkbussen om de boze geesten voor het nieuwe jaar te verjagen. De carbiddreunen waren op het platteland tot ver in de omliggende dorpen te horen. In het zuiden wordt het ook bij de avond van de ondertrouw gedaan, in België met bruiloften. Andere namen zijn: losschieten in Brabant, melkbusschieten, pulleschieten en carbuurschieten in België) Een melkbus dient als het ware als kanon: een brandbaar goedje, carbid, wordt erin gestopt en ontstoken: het deksel schiet er met een harde knal vanaf en vliegt door het luchtruim. Hoe groter de bus, hoe harder de knal.
De kunst is het is om zo hard mogelijk te knallen: dat kan door te experimenteren met de hoeveelheid carbid en hoe lang het goedje wordt aangestoken. Carbid (calciumcarbide) is een vaste stof, gemaakt door ongebluste kalk (calciumoxide) te verhitten met koolstof (kool, cokes). Het wordt in de melkbus een beetje nat gemaakt met speeksel of water. Daarna gaat de bus op slot met een bal of een deksel. Het zich vormende ethyn wordt door een klein ‘zundgat’ ontstoken en ontploft met een knal.
De Germanen knalden erop los als ze vierden dat de kortste dag van het jaar voorbij was: op hun joelfeesten, maar nog niet met carbid. Dorpssmeden gebruikten carbid om te lassen en van 1900 tot 1945 diende de carbidlamp als fiets –en autoverlichting. Net als bij de vreugdevuren tijdens de jaarwisseling, is willekeur troef: verboden in de ene gemeente, gedoogd in de andere; weer andere gemeenten staan het op speciaal daarvoor ingerichte terreinen toe of organiseren kampioenschappen, zoals de Koelewijntroffee in Holten.
Lees ook:Carbidschieten rond de jaarwisseling
Lees ook:Carbid schieten op Oudejaar
Lees ook:Carbidschieten op Oudejaarsdag: een knalharde, niet ongevaarlijke traditie
Lees ook:Carbidschieten op Oudjaar
Lees ook:Carbidschieten op en rond oudjaar