De wereld dreigt in brand te staan, Trump als president leek onvoorstelbaar, maar hij is toch gekozen en wat doen wij in ons landje? Wij blijven ons halsstarrig druk maken over Zwarte Piet. Al een jaar of vijf struikelen voor- en tegenstanders over elkaar heen, over een fenomeen dat helemaal niet zo oud. Lekker laten struikelen, zou ik zeggen, als het allemaal niet zo kleinzielig was: bekvechtende volwassenen op een kinderfeestje.
Dit jaar komt de kindervriend aan in Maassluis. Het oude Zuid-Hollandse stadje heeft er van alles aan moeten doen om er een kinderfeest van te maken, met noodverordeningen, dranghekken, honderden politiemensen, de ME op de achtergrond en een mannetje of wat van de Explosieven Opruimingsdienst (EOD): zaken waar je bij een kinderfeest nou niet bepaald aan denkt. Alsof er een staatshoofd op bezoek komt, maar nee, het is de man die kinderhartjes sneller doet kloppen, met hulpjes die lekkers rondstrooien.
Ik vind het een schande! In een vrij land is er niks op tegen als voor- en tegenstanders elkaar te lijf gaan, maar dan graag wel figuurlijk, en in dit geval op een plek vèr van de kinderen vandaan. In een tijd waar we ons zorgen zouden moeten maken om grote zaken in de wereld om ons heen, is het op zijn zachtst gezegd opmerkelijk dat in ons kleine landje de Zwarte Pietendiscussie het belangrijkste lijkt te zijn dat er bestaat. Koningin Wilhelmina schijnt in de jaren dertig het wel eens te hebben gehad over ‘Nederland, België en de rest van de wereld’. Hoe klein konden we zijn, en we weten allemaal wat daarna volgde. Willen we terug naar die jaren? Willen we weer dat kleine, bekrompen landje zijn: ‘Nederland en de rest van de wereld?’ Ik zei ‘opmerkelijk’, maar eigenlijk zou ik willen uitschreeuwen: ‘van de pot gerukt!’
Lees ook:Pietenprotest in Amsterdam
Lees ook:Protestpaffen op het Malieveld
Lees ook:Landelijke intocht Sinterklaas in Dokkum
Lees ook:Rookverbod Duitsland op de helling
Lees ook:Politie let extra op bij intocht Sint