Expositie ‘Closer, Het megarealisme van Tjalf Sparnaay’ in de Fundatie Zwolle

Zaterdag 17 januari tot en met 6 april presenteert museum de Fundatie in Zwolle de tentoonstelling ‘Closer, Het megareslisme van Tjalf Sparnaay’. Gebakken eieren, patat, broodjes en ketchupflessen, Barbiepoppen, knikkers en herfstbladeren. Kunstenaar Tjalf Sparnaay brengt dit soort triviale onderwerpen in beeld en blaast ze op tot enorm formaat, als donderslagen op het netvlies. Zo’n vijftig van zijn olieverfschilderijen, gemaakt tussen 1989 en 2014, zijn te zien in Museum de Fundatie in Zwolle. ‘Closer’ is Sparnaays eerste museale presentatie in Nederland. (bron: persbericht).

Zie ook: Kunstbeurs Realisme Amsterdam

Tjalf Sparnaay (Haarlem 1954) is sportleraar als hij begin jaren 80 gefascineerd wordt door de fotografie. Met een camera trekt hij er op uit om het dagelijkse leven vast te leggen. Tegelijkertijd ontwikkelt hij zich tot schilder, geïnspireerd door het magisch realisme van Carel Willink. In de jaren ’80 en ’90 worden de onderwerpen van zijn foto’s, zoals een platgetrapt blikje cola, een fiets op een brug of tulpen in een vaas, de basis voor zijn schilderkunst. In die tijd ook ontdekt Sparnaay het ‘photorealism’, een Amerikaanse kunststroming waarbij de kunstenaar de werkelijkheid natuurgetrouw (na)schildert aan de hand van een (al dan niet uitvergrote) foto, met als doel de koele, harde fotoweergave. Beroemde fotorealisten als Ralph Goings, Charles Bell en Richard Estes worden zijn voorbeelden. Sparnaay onderscheidt zich gaandeweg met zijn extreem uitvergroten van de werkelijkheid en het verlaten van het puur fotografisch beeld en is het zelf ‘megarealisme’ gaan noemen.

Sparnaay documenteert niet alleen de werkelijkheid, maar blaast alledaagse objecten op tot megaproporties. ‘Mijn schilderijen’, stelt Sparnaay, ‘zijn bedoeld om de kijker in staat te stellen de realiteit opnieuw te ervaren, opnieuw de essentie te laten ontdekken van het voorwerp dat zo alledaags is geworden (…) Ik noem het ‘het schone van het gewone’.’ Zijn werkwijze verwijst naar de zeventiende eeuw. In zijn lucide kleurgebruik en oog voor detail en verfijning komt hij Vermeer nabij, terwijl de belichting in zijn schilderijen refereert aan het spel van licht- en schaduw bij Rembrandt. Sparnaay borduurt voort op de rijke zeventiende-eeuwse Nederlandse traditie van het stilleven, maar doet dat op eigenzinnige en eigentijdse wijze.

Hij is altijd op zoek naar nieuwe, nog nooit geschilderde beelden. Die vindt hij in zijn eigen omgeving: ‘Door gebruik van triviale en alledaagse voorwerpen laat ik de realiteit weer opnieuw uit mijn penseel vloeien. Mijn intentie is om deze voorwerpen een ziel en een vernieuwde aanwezigheid mee te geven.’ Bij Uitgeverij Waanders & de Kunst verschijnt het boek Closer. Het Megarealisme van Tjalf Sparnaay, met teksten van Ronald Plasterk en Jan Six. Tijdens de tentoonstelling zal in Museum de Fundatie de documentaire Getting Closer van Hester Hagemeijer worden getoond.

 

Lees ook:Kunstbeurs Realisme Amsterdam 2015
Lees ook:Museum Hoorn roept op: ‘Help mee aan tentoonstelling Mijn Jaren ’60′
Lees ook:George Grosz in museum De Fundatie Zwolle
Lees ook:Museum De Fundatie bezit een heuse Van Gogh
Lees ook:‘Wilden’ in museum de Fundatie Zwolle en ‘Nieuwe Wilden’ in Groninger Museum