Maandag viert België dat het zich 178 jaar geleden losmaakte van Nederland. En als de Vlamingen en de Walen er niet uitkomen, kan dat wel eens voor het laatst zijn. Steenkool en ijzererts brachten veel welvaart in België, vooral in het Waalse deel en het kwam de Belgen niet slecht uit om zich op 21 juli 1830 onafhankelijk te verklaren van het toen straatarme Nederland. Er was één kink in de kabel: België is opgedeeld in een Nederlandstalig Vlaams en een Franstalig Waals deel. Een klein stukje grondgebied in het oosten met amper 70.000 inwoners is Duitstalig: daar kijken ze al jaren meewarig naar het gebekvecht tussen de twee Belgische kemphanen. Intussen heeft Vlaanderen een hoog welvaartspeil en is het Wallonië dat er met verouderde of gesloten mijnen en fabrieken een beetje bij bungelt. Geert Wilders verzuchtte al dat Vlaanderen ‘dan maar beter bij Nederland kon worden ingelijfd’. Of de Vlamingen dáár blij mee zijn, is de vraag, maar feit is dat het land alwéér in een diep dal zit.
Zie ook: ‘Nederlanderhaat in België‘.
Premier Yves Leterne bood zijn ontslag aan, omdat hij zijn belofte niet kan waarmaken om half juli een grote staatshervorming aan te bieden. De Belgische koning Albert dacht daar anders over en weigerde dat. Hij vindt dat iemand met zóveel voorkeurs-stemmen (maar liefst 800.000) zijn plichten heeft. Inmiddels vinden minder dan drie op de tien Vlamingen Leterne geschikt om het land te regeren. Onder de Walen had hij al nooit steun. Splijtzwam is al langere tijd het kiesdistrict Brussel-Halle-Vilvoorde: is dat Vlaams, Waals of moet dat worden opgesplitst? De koning had amper het ontslag van Leterne geweigerd, of Vlamingen en Walen vlogen elkaar alweer in de haren over de bevoegdheden van de aanblijvende regering. De koning stelde drie bemiddelaars aan: de minister-president van het kleine Duitstalige deel en twee Franstalige ministers van staat. ‘De bal ligt nu in het Franstalige kamp’, vinden de Vlaamse regeringspartijen: in hun ogen zijn de Walen de dwarsliggers. De Vlaamse oppositiepartijen zien niets in ‘dit gedrocht’. De bemiddelaars kunnen voorbereidend werk doen voor onderhandelingen. Vooral de Vlamingen denken dat regionale leiders meer kunnen bereiken dan landelijke politici. Ze willen vérgaande bevoegdheden overhevelen naar de gewesten.
Lees ook:Koningin Máxima en koningin Mathilde openen ‘Vormidable’ op Lange Voorhout Den Haag
Lees ook:Hulst overspoeld door Belgische ‘pillentoeristen’
Lees ook:Nederland viert 200 jaar Koninkrijk
Lees ook:Eneco Tour 2013
Lees ook:Proefmei Bergen op Zoom 2012